दुःख कोसळल्यावर उरी
धरता येतही नाही रोखून
विसरून जातो जग सारं
क्षणभर हळहळ होऊन
फुटला टाहो गर्दीत जरी
स्वतःला ऐकू येत नाही
प्रेतावरती क्षणभर दुःख
नंतर कुणाची भेट नाही
माणूस जो मरून जाता
सारेजण मार्गी लागतात
गेलेल्याची आठवण ती
वर्षातून एकदा काढतात
जगता खर्चल्या आयुष्याचा
हिशोब बंद होतो मेल्यावर
खरी किंमत कळे आपली
खोटे जग सोडून गेल्यावर
यल्लप्पा सटवाजी कोकणे
१० मार्च २०२२
