जीवन प्रवास

जीवन प्रवास

माणसा, तुझ्या जन्माच्या वेळी

सोसत कळा आईच असते

येणार्‍या बाळाच्या स्वागताची

जगास रे, भलतीच घाई असते

जन्म झाल्यावर तुझा माणसा

आनंदी असतो संपूर्ण गाव

आनंदाच्या सार्‍या सुखी वेदना

फक्त आईलाच त्या ठाव

हळूहळू होतोस मोठा तू

प्रत्येक संकटास सामोरे जाऊन

टिकून राहतो तू या जगात

केवळ सारा अनुभव घेऊन

जबाबदारी कुटूंबास पोसण्याची 

होते सुरू तुझी एका वळणावर

संकटाशी करता हातमिळवणी

रे, करतोस प्रेम तू जगण्यावर

थकते जेव्हा शरीर तुझे

मुले दाखवी आश्रमाची वाट

भेटण्यास नाही वेळ जन्मदात्या

मांडतात मुले संसाराचा थाट

अनपेक्षित मिळते पहावयास

जीवन मरणातल्या अंतरातून

सांगणे तुला माझे रे वेड्या

जगावे काळजावर दगड ठेवून

करतो तू प्रयत्न जगण्याचा

यम करतो शेवटचा घाव

सोडून जायचे जगास या

हाच आहे शेवटचा डाव

जन्मापासून मृत्यूपर्यंतचा आहे

जीवन प्रवास हा तुझा सारा

नसताना जगात तू तेव्हा 

आठवत असे तुला जग सारा

यल्लप्पा सटवाजी कोकणे

३० मे २०१७