जाणारा माणूस निघून जातो
दहनभूमी येथे दुःख कशाला
वाणीत गोडवा नसे जिवंतपणी
मग शेवटी का कोरड घशाला?
स्मशानातील भयान शांततेला
आपलं दुःख जाऊन विचारावं
दोन अश्रू गाळण्या अगोदर थोडं
आपण कसे वागलो ते आठवावं
जीवाची धडपड कोणासाठी ही
सर्वच संपणार श्वास थांबल्यावर
ध्यास असावा फक्त माणूसकीचा
काय मिळेल माणूस गमावल्यावर?
यल्लप्पा सटवाजी कोकणे
११ ऑक्टोबर २०२४
No comments:
Post a Comment